"วันนี้ปังย่าจากพวกเราไปแล้ว" คุณเชี่ยวเพื่อนรักผมโทรมาคุยระบายความเศร้าใจเสียใจตั้งแต่เช้า ปังย่าจากไปตอนประมาณตีหนึ่งเมื่อคืน หลังจากที่เพื่อนผมเข้าออกโรงพยายาบาลสัตว์ เทียวไปเทียวมาอยู่ได้ระยะหนึ่ง เพื่อยื้อชีวิตด้วยความรักและผูกพัน ตามหน้าที่ของเจ้าของที่พึงกระทำ ทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดจนถึงวาระสุดท้ายของเขา เราก็ไม่ต่างอะไรจากเทวดาของน้องหมาน้องแมว
พอวางหูโทรศัพพท์ผมผมก็เกิดแรงบันดาลใจ อยากนำเรื่องราวของ "ปังย่า" มาบอกเล่าให้ทุกท่านได้รับรู้ เพื่อเป็นอุทาหรณ์และสร้างจิตสำนึกที่ถูกต้อง การจะนำสุนัขมาเลี้ยงจะต้องคิดให้ดีก่อน อย่าเลี้ยงเพราะความอยากเพียงอย่างเดียว พอหายอยากก็เอาไปทิ้ง เป็นการผลักภาระไปให้คนอื่น เกิดเป็นคนต้องรู้จักแยกแยะ เราจำแนกความเป็นคนได้จากตรงนี้ จากความสูงต่ำของจิตใจครับ
🐶🐶🐶
ย้อนหลังไปเมื่อ 17 ปีก่อน ตอนนั้นปังย่าเป็นหมาน้อยที่น่าสงสารตัวหนึ่ง เจ้าของย้ายบ้านแล้วไม่เอาไปด้วย ขังไว้ในรั้วบ้านยังดีที่วางข้าววางน้ำไว้ให้ด้วย การปล่อยสุนัขแบบนี้เป็นพฤติกรรมที่เห็นอยู่บ่อยๆครับ เจ้าของคงคิดว่าหมดภาระ รู้สึกสบายตัวเมื่อเดินจากมา แต่สุนัขเขาแทบขาดใจตายอยู่ตรงนั้น เขาจะรอ จะคอยคุณอยู่อย่างนั้นด้วยความหวังว่าคุณจะกลับมา แต่นั่นคือการจากกันไปตลอดกาลต่างหากล่ะ
รปภ.หมู่บ้านไปพบเข้าเพราะได้ยินเสียงร้องเลยเข้าไปดูแล้วช่วยออกมา จากวันที่เจ้าของทิ้งปังญ่าไปจนวันที่ รปภ.ไปพบก็น่าจะหลายวันอยู่ อาหารเหลือติดจานแค่ไม่กี่เม็ดแถมมดขึ้นอีกต่างหาก ส่วนชามที่ใส่น้ำแห้งขอด ช่วงเวลานั้นเจ้าหนูน้อยคงทรมานและโดดเดี่ยวเดียวดายน่าดู ทั้งโดนยุงกัด หวาดกลัว สติแตก สุนัขพันธุ์เล็กจะขี้กลัวและช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยเก่ง จึงค่อนข้างติดเจ้าของ เขาเกิดมาเพื่อให้คนเลี้ยงการนำมาเลี้ยงคือการสร้างภาระให้ตัวเองอย่างหนึ่ง ต้องเข้าใจยอมรับตรงจุดนี้ก่อน
🐶🐶🐶
เบื้องต้น รปภ.ใจดีก็ให้ข้าวให้น้ำตามมีตามเกิดไปก่อน ปังย่าก็อาศัยนอนอยู่ที่ป้อมยามนั่นล่ะครับ ใช้ชีวิตร่อนเร่อยู่แถวนั้น จากสุนัขเลี้ยงกลายมาเป็นสุนัขจรจัดไปซะแล้ว บางทีก็โดนหมาใหญ่กว่าไล่กัด โดนเด็กแถวนั้นแกล้งอยู่บ่อยๆ บางที่อาหารที่ รปภ.ใจดีวางไว้ให้ก็โดนหมาใหญ่แย่งกินหมด นี่คือความทารุณโหดร้ายของโลกภายนอกที่ต้องเผชิญสำหรับสุนัขบ้านที่ถูกนำมาปล่อยครับ บางตัวถึงกับอดตาย โดนกัดตาย โดนรถชนตายก็มี คนปล่อยสุนัขที่ตัวเองเคยเลี้ยงก็ไม่ต่างอะไรจากเอาสุนัขไปฆ่าหรอกครับ
🐶🐶🐶
เพื่อนผมใช้ชีวิตอยู่กับแฟนแค่สองคนไม่มีลูก แถมเป็นคนใจดีทั้งคู่ ทุกอย่างจึงลงตัว จากวันนั้นเจ้าหมาน้อยตัวนี้จึงได้ถูกตั้งชื่อว่า "ปังย่า" นำมาขัดสีฉวีวรรณ ประคบประหงมเพียงไม่นาน ปังย่าก็กลับมาเป็นสุนัขที่สวยงามขี้อ้อน เติมเต็มรอยยิ้มและความสุขให้ทุกคน ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูตามแบบฉบับของ "สุนัขชิสุ" มันเป็นการลงเอยที่ดีมากๆ ระยะที่เพื่อนผมยังทำบ้านที่หมู่บ้านนั้นมักจะเอาปังย่าไปด้วย คนแถวนั้นมักจะเรียกปังย่าว่า "เจ้าห้าร้อย" ตามจำนวนเงินที่เพื่อนผมให้ รปภ.ใจดี
🐶🐶🐶
เรื่องของปังญ่าทำให้เราเห็นคนใจดีที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตให้เจ้าหมาน้อยตัวหนึ่งได้แบบหน้ามือเป็นหลังมือเลย รู้สึกดีและขอบคุณ รปภ.ใจดีที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ทำให้รู้ว่าโลกใบนี้ยังมีความงดงามเสมอ อยากให้โลกมีคนแบบนี้มากๆ โลกคงจะมีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นทุกวันเลย
ส่วนคนที่ทิ้งปังย่าไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามผมขอประนามว่าคุณเป็นคนที่แย่มากๆ เป็นภาระของสังคม ความรู้สึกของคนในสังคมก็ไม่ต่างอะไรกับที่คุณคิดกับปังย่า อยากจะเขี่ยทิ้งไปให้พ้นๆจะได้ไม่เป็นภาระเหมือนกัน ทุกคนที่เห็นปังย่าเขาด่าตามหลังคนที่เอามาทิ้งกันทั้งนั้นว่าจิตใจทำด้วยอะไรน้อ...
ผมยากจะฝากข้อคิดผ่านบทความนี้ว่า สุนัขไม่ใช่สิ่งของ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีหัวจิตหัวใจไม่ต่างจากเราเพียงแต่พูดไม่ได้เท่านั้นเอง อย่านึกจะเลี้ยงก็เลี้ยงพอเบื่อก็เอาเขาไปปล่อย ความรู้สึกของเขาก็ไม่ต่างจากเด็กเล็กๆที่ถูกพ่อแม่เอาไปทิ้ง ถ้าไม่มีความพร้อมอย่าไปเอาเขามาเลี้ยงดีกว่าครับ สร้างบาปสร้างกรรมให้ตัวเองเปล่าๆ การที่คุณเอาเขามาเลี้ยงเท่ากับไปตัดหน้า ตัดโอกาสที่เขาจะเจอคนอื่นที่ดีกว่าคุณ
เพื่อนผมบอกว่าจะไม่เลี้ยงสุนัขอีกแล้วเพราะมันทรมานใจเวลาที่เห็นเขาเจ็บป่วย รู้สึกเศร้าโศรกเสียใจเวลาที่เขาจากไป คนเลี้ยงสุนัขเป็นเหมือนกันอย่างนี้ทุกคน แต่ต้องวงเล็บว่าเป็นคนที่มีจิตใจสูงพอนะครับ
🐶🐶🐶
ขอให้หนูไปสู่ภพภูมิที่ดีนะลูกปังย่า @ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวของน้องปังย่าค่ะ
ตอบลบหนูจะอยู่ในความทรงจำของป๊ากับม๊าตลอดไป ด้วยรัก
ลบเราทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์แบบแล้วครับ ตั้งแต่วันที่เขามาอยู่กับเรา น้องสุขสบายและมีความสุข เราพาเขามาถึงฝั่งที่เขาต้องไปต่ออย่างดีเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะทำได้ น้องเขาคงขอบคุณเราในใจและมีความรู้สึกดีๆต่อเราเช่นกัน
ลบ